Hekserij

Mariken van Nieumeghen’ stamt uit de tijd dat heel West-Europa in de ban was van heksen.

Heksen waren handlangers van de duivel, vrouwen die verantwoordelijk waren voor alle rampen die de gewone mensen troffen. Als er een besmettelijke ziekte uitbrak (en dat gebeurde vaak in die tijd), als de oogst mislukte, of gewoon als een koe plotseling minder melk gaf, werd er een vrouw in de buurt beschuldigd van hekserij.

Als een man geen erectie meer kon krijgen, beschuldigde hij zijn vrouw van hekserij.

En veel van die beschuldigde vrouwen legden wel een bekentenis af, na dagenlang, soms wekenlang gemarteld te zijn.

Duizenden vrouwen die van hekserij waren beschuldigd, werden na zo´n ‘bekentenis’ naar de brandstapel gesleept en levend verbrand. Anderen overleefden de rechtszaak niet.

Een beproefde manier om de waarheid te achterhalen was door een vrouw in een gracht te werpen. Heksen waren immers, net als de duivel zelf, lichter dan water, ze zouden blijven drijven. Als een vrouw bleef drijven was ze een heks. Als ze verdronk, was ze onschuldig.